Strúne yn't ferline.

  ûnferjitlik :  Sketch uit het KRO-programma CURSIEF, 1973, met Gregor Frenkel Frank & Netty Rosenfeld. Uitgebracht op het label Mercury.

 Fannemoarn eefkes nei de supermerk yn't doarp. Om in  boadskip : 2 pûden túngrûn yn'e oanbieding en in postpakketsje ferstjoere. By it binnen kommen giet in doarpsgenoat der krekt út. De man kin ik. Skoften net sjoen en hij is no al wer mear as twa jier widner. Frou ferstoan en de bern wenje net om'e hoeke. Destiids hie hy in saak yn't doarp en letter kaam ik him tsjin op freedtejûns yn't doarpshûs. Hy wie ek lid fan de saneamde ' Herensociëteit Vriendenkring' . Dat klinkt o sa gewichtig (en dat sil destiids ek sa west ha) mar eins is it in selskip fan mannen dy't lid binne om mei inoar te skutjâssen yn't winterskoft. En dat dan ien kear om de fjirtjen dagen. Der wurdt kaarten om fleisprizen. Dat fleis komt dan ek wer fan deselde supermerk. Klear mei de boadskippen en by it fuortbringen fan de pûden túngrûn nei de auto sjoch ik myn doarpsgenoat de strjitte oerstekken. It giet stadich achter de rollator en dan giet hy oan de oare kant fan de dyk op s...

Sa hjit dizze krante út Fryslân. Opgroeid mei de “Ljouwerter”. Dy kaam doe noch by ús thús as middeis/jûns krante. Mei as haadredakteur Jan Piebinga . Letter Evenhuis en Noordmans ensfh. In deiblêd om te lêzen en dermei op de hichte te bliuwen fan alles wat der him ôfspyle yn de wrâld en yn en om Fryslân. Foar safier ik it noch wit ( en dat is ek sa ) sûnt de oarloch in útjefte fan “Je Maintiendrai” . No better koe net en oars hiene Jan Piebinga en syn opfolgers net foar dizze krante skreaun, nim ik mar oan. It lânskip fan de skriuwende parse leit der no hiel oars by. De LC heard no by het Mediahuis mei syn ferskate kranten en werûnder nota bene De Telegraaf...! Mar goed, it leit der no ien kear sa hinne en dan moatte jo der mar fan meitsje wat goed is. En neffens my sit it mei it tinken en skriuwen fan de ferskate sjoernalisten/redakteuren wol snor. As foarbyld hjoed Irene Overduin yn “COMMENTAAR”: Spugen op de toekomst. Wat docht it my bygelyks goed dat sy, tsjin de hjoeddeis...

Alhoewol dizze Kever 1302 Marathon   Weltmeister yn 1972 it ljocht seach, moat ik der no oan tinke: Ik sjoch tillefysje nei Dútslân – Nederlân (it stiet no krekt 2-1 ) en moat no dan ek tinke oan doe, 1974 en it ferlies fan de wedstriid destiids... Myn frou kocht dizze wein ein 1974 fan in kollega fan har. Moai weintsje en ik mar tinke dat dizze auto spesjaal makke wie foar it wrâldkamioenskip fuotbal yn Dútslân... Ik haw it mar eefkes opsocht. It ferhaal is oars: “Yn 1972 ferbruts de VW Kever it rekord fan de T-Ford as de meast produsearre auto yn’e wrâld. Ta eare fan dit rekord waard in spesjale útfiering boud: de Weltmeister. De Kever Weltmeister waard allinne in koarte perioade produsearre, tusken 19 febrewaris en 31 maart 1972. Yn totaal binne der likernôch 5000-6000 stiks fan dizze spesjale Kever makke” Ien derfan wie dus fan ús. It wie in lúkse úfiering en foldie skoan.  Útsein a...

  Ingelân   Oer de Renault 4 sprutsen. Yn de simmer fan 1975 fierden wy ús earste fekânsje mei in stel freonen út Baarn. Karin en Richard wiene dat. Sûnt it begjin fan myn stúdzje oan de sosjale akademy “de Nijenburch” yn Baarn wie Richard ien fan myn bêste freonen. Letter kaam syn freondinne Karin der by. Dat bleau sa ek neidat wy ûs yn Dokkum ta wenjen set hiene. Wy makken it beslút om mei ús fjouweren de simmerfekânsje te hâlden yn Ingelân. Dat koe doe omdat wy fansels dy reade Renault 4 yn ús besit hiene. Dat waard in mooie reis! Twa tinten op de auto en mei de boat fan Oostende nei Dover. Ik wie de ienige mei myn riidbewiis dy’t it oandoarde om der it stjoer yn hannen te nimmen. Dy rare Ingelsken riden der fansels lofts. Fanôf de boat wie der yn de auto allinne mar omtinken foar de omjouwing mei klanken fan Oh en Oe, Sjoch dêr en wat mooi hjir! Diizze man hie it swit op`e foarholle en klamme hânnen oan it stjoer. Dat op in stuit sei ik: “ik stopje daliks hear. Op it ...

 “Kan uit Dokkum iets goeds komen? “ spruts myn sweager doet hy hearde dat wy yn dat plak in hûs kocht hiene. In grapke fansels. Mar ek wol mei in ûndertoan fan “wa wol der no wenje?”. No ja, sein is sein, mar wy wiene o sa grutsk op ús nye wensté! Myn frou en ik krigen beide wurk as maatskiplik wurker yn Fryslân. Sy yn Burgum, ik yn Dokkum. Dat wie yn 1974. Op 4 juny yn dat jier tekenen wy by de notaris yn Dokkum de keapakte fan ûs earste keapwenning foar in bedrag fan f 70.000,-- mei in hypoteek foar itselde bedrag à 8 persint rinte foar de tiid fan 30 jier. No sa. It wie in sa neamde DoNo wenning. In kombinaasje tusken DOkkum en NOarwegen. Beneden (beton) sliepkeamers en boppe (hout) wenje .Mei útsicht oer de dyk fan it Grutdjip nei it fjild: de Harddraversdijk 11 . De ferkeapjende partij wie de Christelijke Woningbouwvereniging "Patrimonium". Doe al privatisering troch in wenningbouferiening!?  En dit alles foar in jong troud pear fan omtrint 25 jier. Ja, it gie...

Justerjûn yn it Oranje Bierhuis yn Ljouwert de lêzing fan myn broer bywenne. As eardere direkteur (oant 1999) fan boekhannel De Tille, foar it lêst fêstige oan it Rúterskertier, joech hy ús ynsjoch yn it wol en wee yn it bestean fan de boekhannel. Njonken de boekhannel wie hy ek útjouwer fan boeken dy’t te krijen hiene mei de Fryske kultuer. Fan in soad saken dy’t hy oanhelle hie ik fansels weet.  Ik sil op dit plak syn lêzing net werhelje. Mar syn ferhalen rekken my o sa. Tinzen, situaasjes en anekdoates makken dat ik wer op’e ny grutsk bin op ûs heit, de oprjochter fan de saak. Grutsk ek op myn beide bruorren. Sy handelden yn de geast fan ûs heit en dan mei nye ynsichten. Dêrnei in hearlik miel yn't Ethiopische restaurant Gojo yn de Weerd. Tafallich krekt tsjinoer it eardere antikwariaat fan ús broer (1939-2016). Jes Wassenaar en Ad Fahner wiisden ús nei ôfrin op de opname fan in petear mei ús broer. Mear witte oer de Tille?  Dêr is in side oan wijd op Wikipedia . Ik wit ne...

Nei it ferstjerren fan Aleksej Navalny ha wy ôfrûne wike it measte nys deroer sjen kinnen op TV en heard op de radio en lêzen yn'e krante: oer in moedige mem, krekt sa lang wachtsje by de finzenis oant sy it fermoarde lichem fan har soan sjen koe. In moedige widdow mei har taspraak foar it Europeeske parlemint. Widdo Joelia Navalnaja hâldt presidint Poetin ferantwurdlik foar it ferstjerren fan har man. Hja sei dizze wike net te witten hoe de autoriteiten optrede sille tsjin minsken dy by de begraffenis ôfskie fan him nimme sille. Hjoed , freed 1 maart, op it sjoernaal it yndruk meitsjend tal minsken dat yn Moskou (en ek op oare plakken) oanwêzich wie fanwege de begraffenis. En dan de wurden fan in man ( oerset troch it sjoernaa l) tjsin de mem nei ôfrin fan de begraffenis: “Hartelijk dank voor uw zoon...! ”   (Navalny siet in gevangenisstraf fan mear as tritich jier út yn in strafkamp yn it noarden fan Rusland. Na...