SC Cambuur

 Nou Cambuur sien laatste wedstriid in ut ouwe stadion speuld het, kan ik ut niet late om oek myn eigen herrinneringen openbaar te maken.  

En dat doen ik in ut Liwwaders. In dit gefal kan dat niet anders. Op straat praatten wy stadsfries. Let maar niet oppe fouten.
Ik bin inne buurt fan ut sportfeld en Cambuurstadion opgroeid.

Nou gaat ut niet suseer om it foetballen self mar mear over de tied  van VV Leeuwarden en de overgang naar SC Cambuur en it stadion met sien omgeving: de minsen, ut folk in ut goede.

Wij woanden anne Pasteurweg. En as ju wete wille in wat foar hús? Nou goed, dan maak ik dur in soekplaatsje fan. Want ut nummer fan it hús geef ik niet priis. It is ut hús fanút de Ruyterweg bekeken rechts ( dan krije earst rechts de Safari Supermarket ) en deurfietse, hoekje Reinier de Graafstraat en dan de tweede woaning ( goed kieke want dur mankeerd wat an).
Wij hewwe daar dus woand en later (1972?) het Yde Jonker daar woand.
Dat was de skaatser met sien friesevlag muts en ferders bekend omdat hy samen met o.a. Jochem de Vries en Leo Schuil ( op ut iis altieten met sien oranje rookwustmuts) as earste skaatsers by de Groatte Wielen/Ryptsjerkster Polder,  en niet onbelangriek,  oppe foto in de Leeuwarder Courant  kwamen en latur haalden se oek nog ut sjoernaal  oppe tillefisie. Over dizze laaste mannen is ferders nog wel mear te fertellen, mar dat doene we hier mar even niet.
Misterieuzer kan ik ut niet make.
Dit as inleiding om un kort ferhaal un bitsje langer te maken.

Ik speulde  met buurtgenoaten ( út de Veulenstraat, Schapenstraat ens.) op ut landsje waar nou o.a. de earst noemde Safari Supermarkt is en un paar stappen ferdur waar ut Cambuurplein. En su kon it niet misse dat ik oek keek naar trainingen en wedstriden fan vv Leeuwarden.
Toen sat VV Leeuwarden ( foar sufer as ik weet) in de tweede divisie.  
Blokland was trainer. Hy woande inne Boerhavestraat.
Ik sat self op foetballen by “Leeuwarden Zwaluwen”. Kristluk foetballe op saterdag.

Op un sekere doordeweekse avond was d’r un interland.
Jong Oranje speulde teugen un ander jong land.
Inne pauze wy ut veld op. Dat kon toen nog. Bal met (van wie , weet ik niet meer) en foetballe.
Ut was eigenlik niet meer dan achter een bal aan holle.
Mar, ik had de bal. Fan links en fan rechts sloaten twee jongus my in.
Ik had ut fysier oppe goal. Ik sal skiete. Mar ik fal.
Kreune fanne pine.
Brancar op it feld.
Onder hangeklap wurd ik furt droegen naar de katakomben fan ut stadion.  
Dienstdoende arts der by:  “Die jonge mut bekeken wurde in’t sikenhús”.
Met ambulance (helaas sonder sirenegelúd) naar ut Diakonesse.
Ondersoek geeft aan dat myn rechter sleutelbeen broken is.
Ik kom tús met een mitella . Meer weet ik dur niet meer fan.

As griffermeerd jonkje mogt ik niet naar die wedstriden op Sondag fanself. Mar ik wou dat wel stomme graag.
Goeie raad duur: inne Koepelkerk waren op Sondag vier kerkdiensten. Morgus twee en middaags twee. Die earste fan middaags begon om drie uur. Wy daar heen. Deur de deur fan ut middenskip, dan lieten wy oans sien deur links en rechts naar de minsen te knikken: sagen su dat ju der waren.
Dan rechtsom, niet de trap nimmend naar de bovenkraak,  maar deur de rechterdeur weer naar búten en su gau mooglik richting voetbalstadion.
Daarro deur in gat in ut gaas by ut trainingsveld, en kieke naar de wedstriid die al ann’e gang was.
Och man, speulers die wel un bitsje beter waren as ik was:  Del Grosso, Roelfsema, Hampie Bakker en Alma. Om mar in paar te noemen. Later by Cambuur mannen as Wery en Oekie Hoekema.
Wat un belevenis!

Na afloop weer terrug naar de Koepelkerk (wachte tot 18.00 uur) en by de uutgang frage by bekenden naar biesonderheden: was dur oek dopen? Oek 1 overleden?,  ensofoort..

Goed informeerd, weer su gau moogluk naar hús toe en dan kon ik, naar beste eer en geweten, onder ut avondeten, su feul moogluk fragen beantwoorde. Se wisten thús wel dat ut tefeul fraagd was om op theologische fraagstukken in te gaan. Daar was ik nog te jong en te onwetend foar.

Nou, en dan niet te fergeten, de kermis. Meestal inne buurt fan Pasen of Pinksteren.
Lunato!
Tús lege flessen “fersameld” foar ut staatsiegeld.
Dan kon ik myn favorite atraksie “80 innne bocht” betale.  Dat was trekke an in tou om ut rondslingerende wagentsje  fan links naar rechts en weer trug te krijen.
Jeetje, wat un feest!

Marre, d’r gebeurde wel meer hoor.
Op ut Cambuurplein:
Ik as jonkje fan krapaan 14/15 jaar.
Met wat andere jonges wurden wy fraagt om in ut hus fan in meiske ( de ouwelui waren niet thús..) wat te kletsen, drinke en roke..
Myn earste erotise erfaring kreeg ik daar.
Ik  met in jongedame oppu skoat en mette hân onder de bloes taste. In harde tepel.
En dan tot de ontdekking komme dat dur skuum tussen BH en fel sit.
Kienderspul.
Nou ja, dat gebeurt nou eenmaal... Toch?
Dat was alles en met ut skaamroad bytiids wer fut, naar hús.

Nou, suk su wat.
Maar wat ik eigluk sêge wil: in de stad toen op jonge leeftiied kennis make met meensen fan alle rangen en standen. Goud foor ut leven!