Strúne yn't ferline.

Oer taal. Heit, kin men sizze, wie in soarte fan “djip-frysk”. Berne yn it skûtsje De Goede Verwachting oan de kade fan Âldegea (W). Fan jongs ôf wie it Frysk syn memmetaal. Yn syn lettere jierren wie hy warber yn de Fryske kultuur. Mei “syn” taal binne wy grut brocht.   Ús mem kaam fan Snits en sy wie it “Sneekers” machtich en dat like wer o sa op it Liwwadders dat wy dan wer yn  Ljouwert op strjitte  sprutsen . Om de sirkel no daliks mar rûn te meitsjen: op skoalle en yn tsjerke wie it Nederlânsk de fiertaal. Van alle markten thuis dus! Sa no en dan wie it ek wol wer wat yngewikkeld hear. Der wie ien regel (dat fielden wy sa oan): As heit der by is, dan is it Frysk de fiertaal ! Wy skammen der ús sa no en dan ek wolris foar. Bygelyks as wy (de iene suster en de oare broers) yn tsjerke út it frysk lieteboek sjonge moasten, wylst de gemeente de tekst út “het liedboek” songen. Sa ek yn Grins yn in restaurant tsjin de kelner :”ik wol wol in kop sop!”. Wat zegt u, wie de fraach. Heit: “in

Stil wie it hjir. De   ôfrûne  tiid bin ik mei oare saken dwaande west: de tolvefoetsjol earst skjin meitsje, skjirje, lakke en dat dan trije kear, jol op de kop en wer itselde ritueel enfh. No sa.  In put fol wurk. Njonken dat  hie ik earlik sein ek wat in "writersblock". Hoe dat no sa komt? Lêstich te omskriuwen wat it no krekt wie. Wat mismoedig troch it hjoeddeiske klimaat (letterlik en figuurlik)! Fannemoarn wiene ferskate nysberjochten en tinzen deroer de prikkel om saken op in rygje te krijen. It haadartikel fan Kirsten van Santen yn de LC   (sjoch hjirûnder) fan hjoed brocht mei op dit paad.  Gean mar nei: Wilders syn ligery oer de asylsentra yn ús lân, GS fan Fryslân mei de rêge nei de takomst en dermei it lyts meitsjen fan ús skiednis  ( it benepen tal euros beskikber foar it betinken fan ús befrijing! ), Johan Derksen oer Habtuma de Hoop op it poadium fan it "Talpapublyk" en slimmer noch, de soargen oer de 4 maaie betinking! Gelokkich sjocht de boargemast